Mark Olson (SAD), osnivač, pevač i gitariste jedne od najvažnijih alt-kantri grupa u istoriji, The Jayhawks, vraća se u Beograd gde će, u okviru balkanske turneje, održati koncert, 5. maja u Lisabon baru (Čavketov pasaž bb) na kome će promovisati aktuelni album Magdalen Accepts the Invitation kao i pesme sa novog albuma koji će se pojaviti do kraja godine, u organizaciji koncertne agencije Rock Svirke sa početkom u 20 časova.
Pored beogradskog koncerta, Mark Olson će nastupati u još nekoliko gradova u Srbiji i to:
- maj – JMS Club, Subotica
- maj – CK13, Novi Sad
- maj – GKC, Užice
Satnica za Beograd:
19:00 Ulaz
20:00 Mark Olson
Ulaznice:
0 RSD – besplatna ulaznica uz donaciju na štandu za Most ostaje (Savski most / ograničen kontigent)
1.000 RSD – promo (ograničen kontigent)
1.400 RSD – pretprodaja
1.800 RSD – na dan koncerta
Prodajno mesto: Tickets.rs, Gigstix, Balkanrock Club, mts Dvorana. Rezervacija ulaznica moguća putem mejla: office@rocksvirke.com (ime i prezime, kontakt telefon).
Poštuj autorsku muziku i muzičare, kupi ulaznicu!
Mark Olson je američki muzičar i kantautor rođen i odrastao u Mineapolisu (Minesota, SAD) u porodici uglavnom farmera i nastavnika. Pretežno samouki muzičar, Olson je dobro poznat po upotrebi alternativnih štimova i dvoglasnog unisonog pevanja koje se potom pretvara u harmoniju. Osnovao je sastav The Jayhawks 1985. sa pevačem i gitaristom Gerijem Lurisom (Gary Louris) gde je bio glavni tekstopisac, pevač i gitarista u grupi za istoimeni debi album benda, kao i naredno izdanje ‘Blue Earth’. Njihov prvi album za izdavačku kuću Def American bio je 1992. godine ‘Hollywood Town Hall’ u produkciji Džordža Drakuliasa (George Drakoulias). Nakon uspešnog singla “Waiting for the Sun” i velike turneje, bend se vratio u studio i izdao nastavak, ‘Tomorrow the Green Grass’ 1995. godine, koji je doneo radijski hit “Blue”. Iste godine Olson je napustio The Jayhawks da bi se brinuo o svojoj ženi Viktoriji Vilijams (Victoria Williams), nakon što joj je dijagnostifikovana multipla skleroza, a bend je nastavio bez njega, izdavši još tri albuma pre nego što je otišao na pauzu 2005. godine.
U post-Jayhawks fazi karijere, Olson se vratio svojim folk i kantri korenima i sa Viktorijom i multiinstrumentalistom Majkom „Razom“ Raselom (Mike “Razz” Russell) objavio je dobro prihvaćen album ‘The Original Harmoy Ridge Creek Dippers’ 1997. godine. Album je toplo primljen od strane elitne štampe poput magazina ‘No Depressio’. Trio se ponovo udružio za potrebe ‘Pacific Coast Rambler’ iz 1998. i ‘Zola and the Tulip Tree’ iz 1999. godine.
2000. godine Olson je objavio autobiografsko izdanje ‘My Own Jo Ellen’ kao Mark Olson i Original Harmony Ridge Creekdippers za Hightone Records. Usledila su još dva albuma snimljena sa Creekdippers-ima, ‘December’s Child’ 2002. godine (na kom se ponovo ujedinio sa Lurisom po prvi put posle sedam godina na numeri „Say You’ll Be Mine“) i ‘Mystic Theater’ (na kome je takođe učestvovao) 2004. godine. Iste godine je izašao još jedan album, ‘Political Manifest’.
Nakon što se razišao sa Viktorijom 2005. godine, Olson se još jednom upario sa Lurisom na dve kratke turneje u zimu 2005. i proleće 2006. godine. Objavio je svoj hvaljeni solo album The Salvation Blues u junu 2007. godine. Album, napisan dok je boravio sa folk pevačicom i književnicom Šarlot Grejg (Charlotte Greig) iz Kardifa i njenim mužem, književnikom Džonom Vilijamsom (John Williams), inspirisan je njegovim razvodom.
Nakon njegovog solo albuma iz 2007. godine, raskošno aranžiranog The Salvation Blues, Olson je bio na turneji po Sjedinjenim Državama i Evropi sa italijanskom violinistkinjom Mišel Gazič (Michele Gazich) i norveškim multiinstrumentalistkinjom Ingun Ringvold (Ingunn Ringvold, Sailorine) koja je svirala đembe, udaraljke, klavir i pevala harmonijske vokale. Zajedno su odsvirali više od 300 koncerata.
Album sa Lurisom, ‘Ready for the Flood’, koji je producirao Kris Robinson (Chris Robinson) iz grupe Black Crowes, objavljen je u novembru 2008. godine.
Olson se vratio sa pravim solo izdanjem, Many Colored Kite, 2010. godine, a potpuni ponovni susret The Jayhawks usledio je 2011. sa albumom Mockingbird Time. Postavu su činili Olson, Luris, Perlman, Karen Grotberg i Tim O’Regan, i, kako je Luris rekao, „naš cilj je da napravimo najbolji album Jayhawks-a koji je ikada napravljen“. Album je objavljen je 20. septembra. Bend je bio na turneji u sklopu promocije. The Jayhawks su bili na turnejama u sklopu promocije, ali u intervjuu 2013. Olson je izjavio da je bend ugašen i da je počeo da sarađuje sa svojom drugom suprugom, norveškom muzičarkom i kantautorkom Ingun Ringvold. Kada su poteškoće sa vizama (na kraju rešene) onemogućile Olsonu i Ringvold da ostanuu Norveškoj ili Americi, na kraju su radili sa muzičkom školom u Jermeniji, gde su napisali pesme koje će formirati njihove zajedničke buduće albume, Good-bye Lizelle (2014), Spokeswoman of the Bright Sun (2017) i Magdalen Accepts the Invitation (2020).
